Ayşegülimamoğlukoçlukakademisi

  Belirsizlik her an,her saat,her gün olan bir durum.Her şeyde var.En emin olduğumuz şeylerde bile.O zaman belirsizliği kaosa döndürmek niye ?    Belirsizliği sevmememizin sebebi yönetme,hükmetme,kontrol etme isteğimiz,kaygılarımız,endişelerimiz,güvensizliğimiz olabilir değil mi?Ucu, başı,sonu belli olan şeyleri bilmek bize ne hissettirir?Bilmemek ne hissettirir?Yeni heyecan,merak,keşif daha güzel değil mi?Süprizlerle karşılaşmaya açık değil miyiz?Süprizlerden korkuyoruz değil mi?Aslında doğuştan her birimiz yeni duruma adapte olma,kontrol edebilme yeteneğine sahibiz.    Belirsizliği sevebilirsek mucizeleri görürüz,zenginliği görürüz. Mükemmelliyetçi yapı belirsizliği sevmez.K kontrol etmeyi,yönetmeyi sever.Belirsizlikten hoşlanmaz,kaos yaratır kendine.   Belirsizliği macera,süpriz,yenilik,hiç görmediğiniz,bilmediğiniz bir şehri keşfetmek,ilk defa trecking yapmak,ilk defa dalmak ve bunun gibi düşünürsek severiz,kaosa döndürmeyiz.Kaosu yaratan biziz .Kaos olunca belirsizlik gölge,karanl

   Hor gördüğümüz,küçümsediğimiz ,beğenmediğimiz,burun kıvırdığımız nice insan var değil mi?"Ben yapmıyorum"demeyin.Yapıyoruz,hepimiz yapıyoruz.Yapmayanımız çok az.    Peki küçümserken niye diye sormayız kendimize,"ben bunu niye küçümsediğimiz ","neyi,ne rahatsız etti dedi burun kıvırdım"diye?Sormayız,soramayız.Ego,kibir o kadar yukarıdaki keşfetmek,yüzleşmek,farkedebilmek için egoyu indirmek gerekir.Ego çıkmış seksenlere,doksanlar,yüzlere mümkün mü?    Hayatta küçümser,bir görürken bize de bir yerlerden mesajlar gelir O bir yerlerde mi.ler?Küçümsediklerimizden.İhtiyaç duyduğumuz,lazım olan ne varsa,en değerli mesajlar bunlardan gelir.Niye mi?Çünkü küçümsemememiz,gözümüzde onların bir yer edinmesi,saygı duymamız,insan olduklarını,kendimizden farklı olmadıklarını,hiçbir üstünlüğümüz olmadığını anlamamız,değer vermemiz,sevmemiz ,yüzleşmemiz,farkına varmamız ,hayat dersi ,........için.   Bunu farkına varamıyor, ısrarla birilerini küçümsemeye devam ediyoruz. 

 Yeterlilik ve Değerlilik Duygun Artarsa Mutlu Olursun!    "Şayet baş başa kaldığın kişiden hoşlanırsan asla yalnızlık hissetmezsin." Wayne Dyer   Wayne'nin söylediği bu sözle yola çıkmak istiyorum. Kendi kendimizle baş başa kaldığımızda  "Kendimizden" hoşnut oluyor muyuz? Yani iç sesimiz bir şeyler fısıldarken onu duymak bizi rahatsız mı ediyor?İç sesi duymamak için yalnız kalmaktan kaçmayı mı tercih ediyoruz?   İç sesimiz çok yükseldiğinde korkuyor, kendimizi iyi hissetmiyor muyuz? Kendimizi suçlarken, başkalarını suçlarken mi buluyoruz? Pişmanlık, keşkeler mi oluyor? Kendimizi yetersiz önemsiz  beceriksiz mi hissediyoruz? Bunlarla yüz yüze gelmemek için sürekli birileri ile olmaya, aktivite içinde olmaya mı çalışıyoruz?    Kendimizden kaçmak için yaptığımız her seçim bize o olayın seçimin içinde yine kendimizle yüzleştiriyor. Yetersiz ve değersiz hissediyorsak, bu duygu ile yine karşı karşıya kalacağımız kişi ve olayların içine kendi seçimlerimizle giriyoruz.

 Hayat belirli,belirsiz durumlarla dolu.Çoğu belirsiz şeyler.Belirsizliği sevmiyorum ancak belirsizliği arkadaşımız,dostumuz yapmak bizi hayra taşır .Stresimizi,özdenetimimizi kaygıya,endişeye girmeden yapmamızı kolaylastırır Herşeyin bir oluş zamanı var ve herşey bu süreç içinde vuku bulur.Yağmurun karın yağması  için bazı hava koşullarının oluşması gerekiyorsa olmasını istediğimiz şeyler içinde böyle.    Hayatta her istediğimiz şey bir gün mutlaka olacak diye birşey bulunmuyor.Olmuyorsa üstelemeyi bırakıp odağı başka tarafa çevirmek en güzeli.Odaktan çıkarınca hakkımızda hayırlısı mutlaka olacaktır.Şunu da unutmayalım çok isteyip kavuştuğunu çoğu şeyde huzurlu,mutlu olmamış,"ben yanlış istekte,niyette ,duada bulunmuşum"diyenlerimizde var,oldu,olacak.    Her ne istiyorsak,bulunduğumuz noktadan nereye gelmek,gitmek istiyorsak yapmamız gerekeni yapıp bırakabilmek önemli.Sürekli doldurmaya çalışmak,habire tohumu ekip,üzerini toprakla ötüp eşelemek ne durumda diye yanlış.Elimizd

 Umut ,umut etmek senin için ne demek?Bunu lütfen bir tanımlaöanı ,bu kavramı düşünmeni istiyorum. Neden mi ?Umudunu yitirdiğini hissettiğinde,"umut etmiyorum,umudum kalmadı "gibi cümleler kurduğunda bir durup ,"gerçekten böyle mi ?"diye kendine sormanı,bunun farkındalığını yaşaman için.   Şu an,şimdide gerek yaşamınla ilgili her hangi bir alanda olsun,gerek dünyaya,ülkene,....dair olsun umudunu yitirdiğin şey,şeyler neler ?Nelerle ilgili bu duygu oluştu ?Bu duyguya yeniden nasıl bağlanabilirsin ?   Her gün güne başladığında kendinle ilgili neye şükredersin?Nelere şükredebilirsin ?Acaba bilinçli bir şekilde farkındalığını neye,nelere öevirerek şükür,şükran,minnettarlık duygunu yukarıya taşıyabilirsin ?Bunu denesen şu an bu yazıyı okurken bir parçafa olsa o umudun içinde yeniden yeşermeye başladığını hissedebilir misin ?   Çevrene baktığında neye şükredersin ,şükredebilirsin ?Çevrene bilili farkındalık la tekrar bakarsan ne için şükretidersin?Bu şükür ,şükran seni um

  Ne istediğimizi gerçekten biliyor muyuz ?Neyi isterken bununla neyin ,nelerin değişeceğini farkında mıyız ?Nelere devam edebilecek ,neleri bırakmaya razı  olacağız ?Bu isteğimiz hangi değerlerimize hizmet edecek ?Bunlara cevap verebiliyor muyuz ?İşte bu cevaplar bize neyi ne kadar istediğimizi ,bu istediğiniz için neleri göze alabileceğimizi, nereden nereye gitmek istediğimizi gösterecek.   Başarılı olmak,başarıyı hissetmek ,"başardım,başarılıyım"demek için neye ihtiyacımız var?Bunun ölçüsü ne?Başarı kriterimizi belirliyor ne ?   Ne istediğimizi ,neyi değiştirmek,neyi farklılaştırmak ,kendinizi nereden nereye taşımak istediğimizi netleştirmek bize başarılı hissettirir.  Olduğumuz yer ile varmak istediğiniz yer arasındaki açıklıkta yaptıklarımız ,kendinizi yolda giderken kurban durumuna düşürmeden,sabote etmeden ,ertelemeden,üşenmeden elimizden geleni yapmak ,süreci yaşamak,süreç içinde eğlenebilmek,geleceğe inanarak ,kendine inanarak ilerlemek ulaşmak ,varmak istediğimiz no

   Yoğun olduğumuz bir gerçek.Hepimiz çok yoğunuz,çok yoğun olduğumuzu söylüyoruz. Özellikle bu pandemı süre inde herkesin işi çoğaldı.Bir şeyi merak ediyorum ve profesyonel koç olarak bunu sorgulamaya başladım.Gerçekten yoğun muyuz,yoğun olduğumuzu mu sanıyoruz yoksa bu yoğunum söylemleri gerçek anlamda neye değer verdiğiniz,neyi önemsediğimiz,önceliklerimizle ,ihtiyaçlarımızla,isteklerimizle mi ilgili ?    Gerçekten neye ihtiyaç duyuyor,neyi önemsiyor neyi önceliklerimiz haline getirmişsek yoğunluk ondan.O yüzden birbirimize sürekli yoğunum diyoruz.O kadar çok şey istiyoruz i o nedenle o kadar şeye yetişmeye çalışıyoruz ve yoğunluk oluşuyor .Sonu ne oluyor ?Çoğumuz mutsuz,hoşnutsuz,huzursuz,tatminsiz ,Elinize geçeni az buluyor ya da "istediğim kadar değil ya da istediğim bu değil di "diyoruz.O nedenle gerçekten bu yoğunluk söylemleri neyin nesi ,neyle ilgili ?Hepimiz bir inceleyip analiz edelim.    Değerlerine baktığım zaman neye önem veriyorsa ne değerliyse neye gerçekten

 Kendimizi yanlarında değerli hissettiğimiz insanlar vardır hayatımızda.Bize kendimizi o kadar değerli hissettirirler ki kattıkları bu değer duygusu ,onay huzur,haz ,hoşluk,mutluluk,keyif verir bize.Biz onları severiz yanda sevdiğimizi sanırız.Çünkü hayatımızda hiç kimsenin bize hissetyirmefiğ ve tattırmadığı o değetlilik hissiyle beslenir ,değerlilik hissi ile dolup taşarız  .    Hissettiğimiz duyguyu onlarla her karşılaştığımızda hissettiğimiz için onlara "seni seviyorum "deriz.Düşünüyorum şu aralar ,acaba gerçekten yanlarında kendimizi değerli hissettiğimiz mı onlara sevdiğimizi söyler ,sevdiğimizi sanırız yoksa  böyle mi gerçekten?Onaylanmanın verdiğ huzurdan dolayı mı bunu söylüyoruz peki onları görmediğiniz zaman ne oluyor ?Onları sevdiğiniz aklımıza geliyor mu ?Onları hatırlıyor muyuz ?Onlara gereken özeni ,önemi veriyor muyuz ?Sanki bazıları bunu yapabilirken bazıları yapmıyorum,unutuyor .Neden ?Yoksa o ünsanlarınnsunduğu o değerlilik,onaylanma durumunu başkalarından

 Mutluluk  herkese göre değişen bir kavram.Herbşrimizin mutluluktan anladığı ,algıladığı farklı.Bunu ne belirliyor ?Yetiştirilmiş şeklimiz,geldiğimiz kültür,coğrafya,eğitiminiz,algılarımız,bakış açınız,değerlendirmelerinin,okumalarımız ,görme şeklimiz,zihin haritamız ,aileden ve geçmiş deneyimlerden getirdiğimiz,edindiğimiz inançlarımız .    Mutlulupu inşa etmek kimimiz için kolay kimimiz için zor.Her şeyden önce birey ne istediğini,neye ihtiyacı olduğunu bilirse,değerlerini tanır ve buna yönelik seçimler yapar,kararlar alır ve eylemlerde bulunursa daha mutlu olacak.   Mutluluk öyle bize ordan burdan "şunları şunları yaparsan,şunlara sahip olursan,şöyle bşr evde ıtururdan,şunu gşyersen,şunu yerden,..."gni söylemlerle ,subnimal mesajlarla verilen,aktarılan bir şey değil.Polyanacılığın bugün yanlış anlatıldığı ,kavramlandırıldığı gibi değil. gibi .Olanı yok saymak kötüye iyi demek ,olumsuz duyguyu olumlu gibi düşünüp mış gibi yapmak ,...gibi değil.Her şeye rağmen mutlunplmak ,k

 Belirsizlik içinde yol almak ,yol alabilmek  esnek olabilmek ne kadar olası bir şey ?Ne kadar esnek olunabilir,bunun bir ölçüsü var mı ,kişilere,toplumlara,şirketlere,yönetimlere,koşullara göre değişebilen bir şey mi? Esneklik belirsizlikler içinde ne kadar yol almaya yardımcı olabili    Yaşanılan pandemı , deprem ve bunun gibi kontrolümüzde olmayan şeyler içinde yol almak, yol alabilmek ,doğru görüşe,doğru değerlendirmeye,doğru bakış açısına sahip olabilmek ve esneklik gösterebilmek bu yılın iki önemli konusu .Bu iki konu aynı zamanda günümüzün iki önemli beceri ve yetkinliği aynı zamanda.Günümüzde bu iki kavram "vuca" ve "çeviklik "diye adlandırılmakta.Profesyonel ,güncel ,bireysel hayatı, iş hayatı,şirketleri ,  ,toplumları,ülke yönetimini içine alan  dünyayı kapsayan önemli iki yeterlilik seti.Bunları başaran bireyler ,şirketler,toplumlar ,ülke yönetimleri zorlukları daha kolay atlatacak ,daha kolay  ayakta kalacak,daha kolay  akışta olacak,olanı kabul edip yap