Yeterlilik ve Değerlilik Duygun Artarsa Mutlu Olursun!
"Şayet baş başa kaldığın kişiden hoşlanırsan asla yalnızlık hissetmezsin." Wayne DyerWayne'nin söylediği bu sözle yola çıkmak istiyorum. Kendi kendimizle baş başa kaldığımızda "Kendimizden" hoşnut oluyor muyuz? Yani iç sesimiz bir şeyler fısıldarken onu duymak bizi rahatsız mı ediyor?İç sesi duymamak için yalnız kalmaktan kaçmayı mı tercih ediyoruz?
İç sesimiz çok yükseldiğinde korkuyor, kendimizi iyi hissetmiyor muyuz? Kendimizi suçlarken, başkalarını suçlarken mi buluyoruz? Pişmanlık, keşkeler mi oluyor? Kendimizi yetersiz önemsiz beceriksiz mi hissediyoruz? Bunlarla yüz yüze gelmemek için sürekli birileri ile olmaya, aktivite içinde olmaya mı çalışıyoruz?
Kendimizden kaçmak için yaptığımız her seçim bize o olayın seçimin içinde yine kendimizle yüzleştiriyor. Yetersiz ve değersiz hissediyorsak, bu duygu ile yine karşı karşıya kalacağımız kişi ve olayların içine kendi seçimlerimizle giriyoruz.
Kaçarken doluya yakalanmak gibi seçimlerimizle kendimizi pişmanlık duygusu, keşke içinde buluyoruz.
Neden? Kabul emeğimiz yok saydığımız, halının altına süpürdüğümüz, çözmek için uğraşmadığımız için.
Değerli ve yeterli hissinin yükselmesi için de bunu hissettirecek eylemleri yapıyor, olaylar ve kişilerin içinde buluyoruz kendimizi ancak tam tersi oluyor değil mi?
Kendinizi başkalarıyla kıyaslayarak onlar gibi olmadığımızı, yapamadığımızı düşünürüz. Bu düşünceler bizi yetersiz, değersiz, beceriksiz hissettirir. Motivasyonumuzu, enerjimizi bozar. Kendimize inancımızı güvenimizi azaltır, yok eder.
Yetersizlik duygusu için neler yapabiliriz? Örneğin, "yemek yapmayı beceremiyorum" diyen biri basit bir yemek yapmaya başlayarak adım atabilir.Bu kolaya kaçmak değil basit, kendini zorlama yan bir yemekle başlayarak bu duyguyu yükseltmek.
" Şırnav çekemiyorum" diyen biri her gün ufak ufak yapabildiği kadar yapmaya çalışarak yola devam edebilir.
Neyi yapamadığımıza dair düşünce varsa o konu üzerinde küçük, minik adımlarla bir şeyler yapmaya başlar ve devam edersek yapabilirlik seviyemiz günden güne artacağı için yeterlilik duygumuz da yükselişe geçer.
Kendimizi yeterli ve değerli hissetmek için neler yapabileceğimizi araştırır, bulur ve yaparsak bu duygular azalmaya başlar. Büyük değil ufak adımlarla yaparsak " hemen olsun" zihniyetini silerek kendimiz İçin zenginliğe dönüştürebiliriz yaşamı.
Her ne için yetersiz hissediyorsak, ne zaman değersizlik duygusunu yoğun yaşıyorsak yeterlilik duygumuzu yükseltmek için adımlar atmak.
Yeterlilik ve değerlilik duygumuz geliştikçe kibiri ukalalılığı, gururu özgüven olarak algılanan egoyu, karamsarlığı, olumsuz düşünceleri, savunmacılığı, mükemmelliği,.......... bırakırız. Kendimizle barışık olur, kendimize olan sevgi ve saygımız artar. Arkasından huzurlu, mutlu keyifli, ne olursa olsun üstesinden gelebileceğine inanan, ihtiyaç duyduğumuzda yardım isteyebilecek bireyler haline geliriz. Bahaneler arkasına sığınmayı terk ederiz. Ertelemez, koşullarımıza, iç ve dış kaynaklarımıza bakarak eyleme geçeriz.
Ne aşırı mütevazi ne aşırı tevazu ne de aşırı alçak gönüllülük sergileriz.İnatçılığı kararlılığa, ukalalık kendine güvene dönüşür. Esneklik gelişir. Bilgiye, öğrenmeye, keşfe merak artar. "Ben oldum, bitti"düşüncesi ve söylemi terk edilir. Başkalarının ve kendimizin zaaflarını, eksikliklerini hoşgörü ile karşılarız. Kendimize, ötekilerin şefkat duygumuz artar.
Sen kendini yeterli değerli hissetmek için bugünden itibaren neler yapabilirsin?
Değerli, yeterli hissetmen için hangi düşünceni, duygunu, davranışını bugünden itibaren bırakmalısın? Bırakmaya başlayabilirsin?
Yeterli ve değerli hissetmek, bu duygularını yükseltmek için neyi, neleri göze alabilirsin? Ertelediğin neleri hayatına sokabilirsin? Nelerin sorumluluğunu alır, nelerin sorumluluğunu almazsın? Neleri tasfiye edersin?
Bugün yeterlilik ve değerlilik duygunu yükseltmek, kendini daha mutlu, huzurlu hissetmek adına ufakta olsa ne yapabilirsin? Sorusuna kendine sor lütfen. İstersen beraber sorgulayalım, beraber bulalım, beraber fark edelim.
Yorumlar