Ayşegülimamoğlukoçlukakademisi

 İçindeki çocuk,duygular sana ne diyor?Duyuyor musun onu?Duyman için kendi kapını çalman  gerekir.Duyularını bedenin ve duyguların üzerine yönlendirebilirsen kapını çalmış ve o kapıdan içeri adım atmaya başlamış olursun.   Yemek yerken,kahve,çay içerken kokuyu duyabiliyor musun?Gerçekten duyun sana o kokuyu duyuruyor,hissettiriyor mu?Duyduğun koku sana ne hissettiriyor?O koku,duygu anda seni nereye taşıyor?Sana ne hatırlatıyor?Ne çağrıştırıyor?    Olumsuz duygulara çok mu gömüldün?Kapını çaldığında bu duyguların nereden geldiğini fark edebilirsin.Fark ettiğinde bu duyguların geçmiş deneyimlerinden,düşüncelerinden,inancından ya da çevrendekilerin söylemlerinden olduğunu keşfedersin.Bunu keşfettiğinde bunların gerçek olup olmadığını,bunlara halen daha inanıp inanmaman gerekip gerekmediğini sor kendine.Bunlar ihtiyaç duydugun,yaşamak istedigin duygulara taşıyor mu?Seni hedeflerine,isteklerine ulaşmana hizmet ediyor mu,edebilecek mi?  Kırgın mı,üzgün mü,öfkeli mi,çoşkulu mu,mutlu mu,ha

  Her birimiz dünyada bir yer kaplıyoruz.Her birimiz yeryüzünde etki alanına,enerji alanına sahibiz.Her birimizin oldurmaya potansiyeli vardır yere kadar,birbirinden farklı ve aynı.  Yetenekler,beceriler,zeka,akıl,potansiyel,sahip olunan maddi ve manevi kaynaklar,fiziksel faktörler,kültür,donanım hepsi dünyadaki etki,etkileşim formumuzu belirliyor.Bunları en üst düzeyde kullanırsak etkimiz daha çok ,daha katkılı oluyor.Gönlümüzden,aklımızdan geçirdiğimiz niyetler önemli.Bu niyetler doğrultusunda seçimler yapıyor,yeteneklerimizi,becerilerimizi,zekamızı,aklımızı,kaynaklarımızı kullanıyoruz.     Sen kendine armağansın!Kendini kıyaslamaz,her şeyini,her yönünü seversen kendini görebilirsin."Ben bugün dünden daha iyi nasıl olurum,nasıl bunu daha iyi yapabilirim,bunu nasıl geliştirebilirim  dersen tek yarışın,rakibin kendin olursun.Bunu fark ettiğin,keşfettiğini an kendini daha çok sever,değer verir ,saygı duyarsın.Çok eleştiriliyor olabilirsin.Annen,baban,büyüklerin ve çok kişi yaptığ

 "İçinizdeki sesi ne kadar iyi sadakatle dinlerseniz,dışarıda olup bitenleri okadar iyi duyarsınız."Bu söz bende empati, şefkat,sevgi,varlık -değer hissi çağrıştırıyor.   Kendimize sürekli öz eleştiri yapar,sürekli kendimizi yetersiz hissederek kendimize karşı bitip durmayan öfkemiz,kızgınlığımız olur.Kendimize duyduğumuz bu empati sizlik,kızgınlık iç güzelliklerimizi,yeteneklerimizi,yeterliliğimizi görmemize engel olur.Kendimize duyduğumuz bu şiddet, ilişkilerimizde, kendimizde  ne hissettiğimizi ve hissedildiğini,neye ihtiyaç duyduğumuzu ve duyulduğunu anlamamamıza,duymamamıza yol verir.Sonu mutsuz,keyifsiz,huzursuz,gürültülü diyologla biter.    Yanlış yaptığımızı ,hata yaptığımızı düşündüğümüzde kendimizi bunun için cezalandırıyor muyuz?Suçluluk mu hissediyoruz?Kendi kendimizi eleştiriyor muyuz?Kendimize;"Ne yaptın sen,nasıl yaparsın bunu,ne aptalsın,yine saçmaladın,beceriksiz,...."gibi monologlarımız mı var?Bunlar size kendinizi nasıl hissettirdi?Bunlar sizin