"Seni Seviyorum" 'un Mucizesi
Yaşamımızda sevdiğimiz insanlara"seni seviyorum"diyor muyuz?
"Seni seviyorum" diyebilirim yor muyuz? Bunu söyleme isteği geliyor mu? Geliyorsa kaç kere? Geldiğinde "aman söyleyip şımarık, tepeme çıkar, her istediğini yaptıracağını sanır,.........." gibi düşünceler mi gelir aklımıza? Bu ve benzeri düşüncelerle engeller miyiz kendimizi?
Seni seviyorum cümlesini şu an oturduğunuz yerde sırtınızı dayayıp söyleyin ne hissettiniz? Kulağınız duyacağı şekilde bir kere daha söyleyin. Ne hissettiniz? Bir kere daha, bir kere daha, bir kere daha ne hissettiniz? Ne oldu? Değişen şey ne? Ne fark ettiniz?
" Seni seviyorum "cümlesinin hayatımda son iki yıldır bana o kadar çok söyleyen biri var ki çok anlamlı. İlk başta, bir insan bir insana bu kadar" seni seviyorum"diyor mi, demeli mi derdim. Çok fazla söylediği için bunu söyleyene arada çıkışırdım.Bir mesaj mı, bir şey mi ima ediyor, benimde mi söylememi istiyor," sen de benim seni sevdiğim gibi sev mi "demek istiyor derdim. Çok söyleyince beklentisi mi var acaba deyip durdum.
Sonra dedim ki" bunların hiçbiri değil. Seviyor ve söylüyor. Sen bu kadar sürekli duymaya alışık değilsin. Çevrende de bu kadar söylem olarak ifade edilmesine tanık olmadın ondan böyle anlamlar yüklüyorsun" dedim kendi kendime. Sadece seviyor ve şakıyor o kadar. Kulağım söylemesine o kadar çok alıştı ki. Hayatımda arada sırada duyduğum " seni seviyorum" cümlesi son iki yılı aşkın süredir o kadar çok yer kazandı ki. Ben de söyleyene o söyledikçe daha çok söylüyorum. Söylemedi mi söylesin diye bekliyorum. "Bugün demedi, henüz daha demedi, hadi desene" diyorum içimden. Çok kıymetli, çok değerli cümle, hediye.Anlamı, katma değeri I kadar büyük ki. İnsana sorgulatıyor niye kullanmıyoruz, niye söylemek istemiyoruz, söyleyeceksen kaçıyoruz diye.
"Seni seviyorum" cümlesinin duymaya neden alışık değiliz? Neden herkes yürekten, samimiyetle hissettiği o sevgiyi karşısındakine samimiyetle "seni seviyorum" demiyor? Söylüyorsa da fazla söylemiyor? Her gün söylemiyor? Neden? Bir şey mi kaybediyoruz? Yoksa bir şeyler mi kazanıyoruz?
"Seni seviyorum" çok harika bir hediye. Çok kıymetli. Beni" seni seviyorum "cümlesine alıştıran kıymetlimden duymaya bayılıyorum demeyince bugün bana ne zaman diyecekler diye bekliyorum. Desin diye ben ona" seni seviyorum "diyorum hatırlatırcasına. Harika bir şey.
Bunu söylemeye, duymaya kendimizi alıştıralım samimi ve içtenlikle. Beklentisizce. Korkmayalım," seni seviyorum" demeye. Nasırlaşmış yürekler varsa, o nasırlar yumuşar. Göz pınarları kurumuş olanlar varsa, onlar yeniden sevinçten akmaya başlar.
"Seni seviyorum" harika bir cümle. Zenginlik, mucize, enerji, motivasyon, şifa.
Daha çok olsun sevgi, sevmek. Daha çok söyleyelim seni seviyorum. Ne kaybederiz? Kim şımarır ki? Kim hesap yapar ki?
İçten, ruhtan, kalpten gelen sevgi yalan olur mu ki? Sahte olabilir mi? Neden korkuyor, çekiniyoruz? Sarılmaya, "seni seviyorum" demeye daha çok alan açalım yaşamamızda. Bakalım neler getirecek, neler yağdıracak? Götürecek şeyler olacak mı, olur mu keşif edelim, deneyimleyelim.
"Seni seviyorum" hem kendimize hem sevdiklerimize söylemeye başlayarak yen bir başlangıç neden olmasın.
Açılmasını istediğimiz, açmak istediğimiz pek çok kapının anahtarı "Seni Seviyorum " Neden olmasın?
Yaşamımızda sevdiğimiz insanlara"seni seviyorum"diyor muyuz?
"Seni seviyorum" diyebilirim yor muyuz? Bunu söyleme isteği geliyor mu? Geliyorsa kaç kere? Geldiğinde "aman söyleyip şımarık, tepeme çıkar, her istediğini yaptıracağını sanır,.........." gibi düşünceler mi gelir aklımıza? Bu ve benzeri düşüncelerle engeller miyiz kendimizi?
Seni seviyorum cümlesini şu an oturduğunuz yerde sırtınızı dayayıp söyleyin ne hissettiniz? Kulağınız duyacağı şekilde bir kere daha söyleyin. Ne hissettiniz? Bir kere daha, bir kere daha, bir kere daha ne hissettiniz? Ne oldu? Değişen şey ne? Ne fark ettiniz?
" Seni seviyorum "cümlesinin hayatımda son iki yıldır bana o kadar çok söyleyen biri var ki çok anlamlı. İlk başta, bir insan bir insana bu kadar" seni seviyorum"diyor mi, demeli mi derdim. Çok fazla söylediği için bunu söyleyene arada çıkışırdım.Bir mesaj mı, bir şey mi ima ediyor, benimde mi söylememi istiyor," sen de benim seni sevdiğim gibi sev mi "demek istiyor derdim. Çok söyleyince beklentisi mi var acaba deyip durdum.
Sonra dedim ki" bunların hiçbiri değil. Seviyor ve söylüyor. Sen bu kadar sürekli duymaya alışık değilsin. Çevrende de bu kadar söylem olarak ifade edilmesine tanık olmadın ondan böyle anlamlar yüklüyorsun" dedim kendi kendime. Sadece seviyor ve şakıyor o kadar. Kulağım söylemesine o kadar çok alıştı ki. Hayatımda arada sırada duyduğum " seni seviyorum" cümlesi son iki yılı aşkın süredir o kadar çok yer kazandı ki. Ben de söyleyene o söyledikçe daha çok söylüyorum. Söylemedi mi söylesin diye bekliyorum. "Bugün demedi, henüz daha demedi, hadi desene" diyorum içimden. Çok kıymetli, çok değerli cümle, hediye.Anlamı, katma değeri I kadar büyük ki. İnsana sorgulatıyor niye kullanmıyoruz, niye söylemek istemiyoruz, söyleyeceksen kaçıyoruz diye.
"Seni seviyorum" cümlesinin duymaya neden alışık değiliz? Neden herkes yürekten, samimiyetle hissettiği o sevgiyi karşısındakine samimiyetle "seni seviyorum" demiyor? Söylüyorsa da fazla söylemiyor? Her gün söylemiyor? Neden? Bir şey mi kaybediyoruz? Yoksa bir şeyler mi kazanıyoruz?
"Seni seviyorum" çok harika bir hediye. Çok kıymetli. Beni" seni seviyorum "cümlesine alıştıran kıymetlimden duymaya bayılıyorum demeyince bugün bana ne zaman diyecekler diye bekliyorum. Desin diye ben ona" seni seviyorum "diyorum hatırlatırcasına. Harika bir şey.
Bunu söylemeye, duymaya kendimizi alıştıralım samimi ve içtenlikle. Beklentisizce. Korkmayalım," seni seviyorum" demeye. Nasırlaşmış yürekler varsa, o nasırlar yumuşar. Göz pınarları kurumuş olanlar varsa, onlar yeniden sevinçten akmaya başlar.
"Seni seviyorum" harika bir cümle. Zenginlik, mucize, enerji, motivasyon, şifa.
Daha çok olsun sevgi, sevmek. Daha çok söyleyelim seni seviyorum. Ne kaybederiz? Kim şımarır ki? Kim hesap yapar ki?
İçten, ruhtan, kalpten gelen sevgi yalan olur mu ki? Sahte olabilir mi? Neden korkuyor, çekiniyoruz? Sarılmaya, "seni seviyorum" demeye daha çok alan açalım yaşamamızda. Bakalım neler getirecek, neler yağdıracak? Götürecek şeyler olacak mı, olur mu keşif edelim, deneyimleyelim.
"Seni seviyorum" hem kendimize hem sevdiklerimize söylemeye başlayarak yen bir başlangıç neden olmasın.
Açılmasını istediğimiz, açmak istediğimiz pek çok kapının anahtarı "Seni Seviyorum " Neden olmasın?
Yorumlar