Yapabildiklerimizin farkında mıyız?Yapabildiklerimizi kabul ediyor muyuz?Yeteneklerimizu,becerilerimizi tanıyor muyuz?Kendimizi başkası ve başkalarıyla mı kıyaslıyoruz?Kendi en iyimizi değil de başkalarının kriter ölçüsüne ve başkalarıyla kıyaslayarak mı kendimizi ortaya koymaya çalışıyoruz? Peki soruyorum ,tüm bunlar mutluluk,huzur,doyum,tatmin,yeterlilik,değerlilik duygusu veriyor mu? Verdi mi,verdiyse kalıcı oldu mu? Hayatımızı başkalarının kriterlerine göre sürdürmek,sevgisini,saygısını,alkışını,o nayını almak, gözüne girmek ,başarılı kabul edilmek,"vay be hayatını yaşıyor"demesi için mi yaşıyoruz. Yeterli olduğumuz duygusunu nasıl,ne unca hissediyoruz? Kendimizi yetersiz hissediyorsan bu hissi ne veriyor,hangi durumla karşılaştığımızda bu duyguyu yaşıyoruz?İş hayatımızda mı,finansal anlamda mı,ilişki ve iletişim söz konusu olduğunda mı,sosyal hayatta mı,fiziki,sağlık,manevi anlam da mı yaşıyoruz bu duyguyu? Bazı al...
Yaşama,kendine dair farkındalık kazanmak. Kendinle,seçimlerinle,seçeneklerinle ,çözümlerle yüzleşmek.Kendini keşfetmek.İstesek de istemesek de değişimin,gelişimin her an olduğunu kavramak.Aradığın mutluluğun,huzurun,içsel tatminin,başarının motivasyonun,ruhsal enerjinin zihnimizde olduğunu anlamak.İşte bunlar için yola çıktım ve pedal çevirmeye devam ediyorum.Bireysel koçluk çalışmaları ,grup seminerleri,bireysel- grup eğitimi ,atölye çalışmaları ile birlikte yürümeye davet ediyorum.