Hayatımızda pek çoğumuz olaylara,insanlara kızınız,öfkeliyiz,affetmiyoruz.
Birilerini sebep oldukları şeylerden affetmiyoruz.Birilerini sürekli yalan söyleyip kaldırdıkları için,dürüst olmadıkları için,kullandıkları için,ayağınızı kaldırdığı için ve pek çok beden den dolayı affetmiyoruz,affetmek istemiyoruz.Affet dendiğinde,"hayır!asla!affetmem,iyilik mi yapacağım affedip "diyoruz değil mi?
Affetmekle sadece kendimize iyilik yaparız.Nasıl mı?Zihnimizdeki o düşünceden,kişiden,olaydan arındırır,ruhumuzdaki,jalbimizdeki yükü kaldırarak.Sürekli kötülük etti,zarar verdi diye sabah uyandığında akşam yatana kadar düşünen insan verimli,huzurlu,neşeli,mutlu gün geciremez.Enerjisini,motivasyonunu hel aşağıya çeker.Kendini akışa,ana bırakmaz.Ağız tadıyla yemeğini yiyemez,kahvesini,çayını yudumlayamaz.Potansiyelini,yeteneğini tam kullanamaz.Yaptığı hiçbir şey keyif,huzur vermez.Zihni hep affetmediği kişide,olayda olduğu için.
İnsan affetme yeteneğine sahip,bu bilince de sahip.Affetmek ,evet! bir bilinç,bilince girme hali.Affetmedigi zaman kendinde zihnindeki,kalbindeki,ruhundaki,bedenindeki yorgunluğu ,ağırlığı hisseden,tatminsizlik yaşadığını,birşeyler kendini tam veremediğini fark eden ,affetmemenin verdiği üzüntüyle rahatsızlıklar,ağrılar yaşadığını keşfeden " affetme bilincini"kendinde oluşturmaya başlayacak,bu yolculuğa girecek.Çünkü zararı sadece kendinin gördüğünü algılayacak.Tonlarca yükü omuzlarından,ruhundan uçurumdan aşağı atlar gibi atma kararı alacak.
Affetme bilincine farkındalık ve kararlılıkla geçer.Affetme mesaileri yaptıkça ne kadar huzur,mutluluk bulduğumuzu,sırtımızın,oranının,buramızın çağrılmadığını farkettikçe devam eder ve rahata ereriz.Bu da bir bereket,zenginlikbollukbilinci.
Affetmek vaz geçmek,bırakmak ve olanı geçmişi kabul etmekle ilgili.Affetmek istersek bunu yapabiliriz.Öncelikle kendimizi affetmiş olacağız,kendimize olan kızgınlığımızı bırakmış olacağız,kendimizi kabule geçmiş olacağız.Kendimize değer vermiş,kendimizi sevmis,saygı duymuş olacağız.
Daha huzurlu,mutlu yaşam günleri için affedemedigimiz ne kadar şey varsa affetmeye gönül verelim.Kendi iyiligimiz,hayrımız için.
Affetmek demek affettigin kişinin yanağına gidip buse koymak,boynuna sarılmak demek değil.Somut anlamda yapmak,manen rahatlamak.Hepimiz affetme potansiyeline sahibiz,yapabiliriz.Bunu işte,ihtiyaç duy ve inan o zaman sana açılan ak güzel kapılara hayran kalacaksın.Affetme bilincine geç,ol,sahip ol ve yap.
Birilerini sebep oldukları şeylerden affetmiyoruz.Birilerini sürekli yalan söyleyip kaldırdıkları için,dürüst olmadıkları için,kullandıkları için,ayağınızı kaldırdığı için ve pek çok beden den dolayı affetmiyoruz,affetmek istemiyoruz.Affet dendiğinde,"hayır!asla!affetmem,iyilik mi yapacağım affedip "diyoruz değil mi?
Affetmekle sadece kendimize iyilik yaparız.Nasıl mı?Zihnimizdeki o düşünceden,kişiden,olaydan arındırır,ruhumuzdaki,jalbimizdeki yükü kaldırarak.Sürekli kötülük etti,zarar verdi diye sabah uyandığında akşam yatana kadar düşünen insan verimli,huzurlu,neşeli,mutlu gün geciremez.Enerjisini,motivasyonunu hel aşağıya çeker.Kendini akışa,ana bırakmaz.Ağız tadıyla yemeğini yiyemez,kahvesini,çayını yudumlayamaz.Potansiyelini,yeteneğini tam kullanamaz.Yaptığı hiçbir şey keyif,huzur vermez.Zihni hep affetmediği kişide,olayda olduğu için.
İnsan affetme yeteneğine sahip,bu bilince de sahip.Affetmek ,evet! bir bilinç,bilince girme hali.Affetmedigi zaman kendinde zihnindeki,kalbindeki,ruhundaki,bedenindeki yorgunluğu ,ağırlığı hisseden,tatminsizlik yaşadığını,birşeyler kendini tam veremediğini fark eden ,affetmemenin verdiği üzüntüyle rahatsızlıklar,ağrılar yaşadığını keşfeden " affetme bilincini"kendinde oluşturmaya başlayacak,bu yolculuğa girecek.Çünkü zararı sadece kendinin gördüğünü algılayacak.Tonlarca yükü omuzlarından,ruhundan uçurumdan aşağı atlar gibi atma kararı alacak.
Affetme bilincine farkındalık ve kararlılıkla geçer.Affetme mesaileri yaptıkça ne kadar huzur,mutluluk bulduğumuzu,sırtımızın,oranının,buramızın çağrılmadığını farkettikçe devam eder ve rahata ereriz.Bu da bir bereket,zenginlikbollukbilinci.
Affetmek vaz geçmek,bırakmak ve olanı geçmişi kabul etmekle ilgili.Affetmek istersek bunu yapabiliriz.Öncelikle kendimizi affetmiş olacağız,kendimize olan kızgınlığımızı bırakmış olacağız,kendimizi kabule geçmiş olacağız.Kendimize değer vermiş,kendimizi sevmis,saygı duymuş olacağız.
Daha huzurlu,mutlu yaşam günleri için affedemedigimiz ne kadar şey varsa affetmeye gönül verelim.Kendi iyiligimiz,hayrımız için.
Affetmek demek affettigin kişinin yanağına gidip buse koymak,boynuna sarılmak demek değil.Somut anlamda yapmak,manen rahatlamak.Hepimiz affetme potansiyeline sahibiz,yapabiliriz.Bunu işte,ihtiyaç duy ve inan o zaman sana açılan ak güzel kapılara hayran kalacaksın.Affetme bilincine geç,ol,sahip ol ve yap.
Yorumlar