İkili ilişkilerinizde ayrılıklar yaşar ,donucunda aco hissederiz.Hiç bitmeyeceğini sandığımız ilişkimiz,evliliğimiz,arkadaşlığımız,ortaklığımız,komşuluğumuz bitebilir ve sonrasında acı,hüzün ,üzüntü duyarız.Bunu bir kayıp görür ,kendimizi kaybetmiş,öksüz ,yurtsuz olduğumuzu düşünürüz."Çok emek verdim,o kadar emek verdim sonuca bak,şu hale bak "gibi cümleler kurarak acımızı arttırabiliriz,çok kızabiliriz,öfke duyabiliriz.Kaybeden olarak görürüz bu durumda kendimizi.Bu durumu kabul edip farklı bir pencereden bakmak bizi kaybetme düşüncesinden çıkarabilir.Hissettigimiz acıyı bir öğretmen kabul ederek orada değerlerimizin olmadığını fark edebiliriz.Bu bakış açısı.bizi kaybeden olmadan başka bir yere taşır.
Yaşamda hepimiz zorunlu ya da gönüllü olarak bir şeyleri bırakmış,bir şeylerden vazgeçmiş ,bir şeylerin kapısını kapatmış tecrübelere sahibiz .Bazı kapılar istemediğimiz halde kapandı ,o kapanan kapıların ardından kimimiz çok baktı ,unutmadı,unutamadı,hep tekrar açılsın diye bekledi açılmasını istedi.Kapandığında kendini kaybetmiş olduğunu düşündü.Açılmadıkça kendini kaybeden kulübünde gördü,şansız hissetti.Böyle hissettikçe yetersiz olduğunu düşündü. Yokluk hissetti.Kendini hep aynı döngünün içinde buldu, buldukça bunun kaderi olduğuna kanaat getirdi.
Biz bırakalım ya da biz bırakmadan bir şeyler yaşamımızdan gidiyorsa ,kapı kapanıyorsa hizmetini tamamlamış,süresini doldurduğu için. Nefsimiz,zaafımız ,konfora olan alışkanlığımızdan dolayı bunu göremiyoruz .Belirsizliği sevmediğimiz kontrol etmeyi sevdiğimiz için. Hayat bize,”ben sana potansiyel verdim,bunu farket,cesaret ederek bu potansiyeli kullan,kullanmayı bil”diyor sanki.Bu çağrıyı duymak kendimizi kaybedenler kulübünde görmekten çıkarır. Beklediklerimiz, olmasını istediklerimiz elimize geçmese bile memnun olur,memnuniyet duyarız. Olanı kabul eder ,şükür bilincine ulaşır,huzur duyarız.
Kendi varoluşumuzu o bu olunca ,ona buna sahip olunca ,birileri alkışlayınca ,mal-mülk sahibi olunca değil ,kendi gözümüzdeki tanımımızı yapıp, bu tanım çerçevesinde huzurlu,kabul edici ,sevgi,saygı ile kendimize baktığımız zaman beklentilerimiz,istediklerimiz elimize geçmese de kendimizi kaybeden olarak görmeyiz.”Ben elimden gelen gayreti gösterdim “der ve bundan emin oluruz Neden mi?Her birimiz elimizden gelen gayreti gösterip göstermediğimizi biliriz .
Şimdi kendine , yaşamına daha farklı açıdan bakarak değerlendirmek , bambaşka bir perfpektiften bakmak sana ne düşündürecek?Bu düşünceler ne hissettirecek ? Hayatına ,kendine uçaktan aşağıya bakar gibi bakmak sana neleri keşfettirecek ,neleri farkettirecek ,var mısın?
Yorumlar